Satysfakcja w nawróceniu
Słownik tłumaczy, iż nawrócenie polega na uznaniu zła, które się popełniło plus podjęciu decyzji o tym, tak aby tego negacja logiczna powtarzać. Oczywiście owo słuszne, wszak do wnętrza Piśmie św. greckie słowo oznaczające nawrócenie, metanoia, ma o wiele szersze znaczenie. Oznacza ono zmianę myślenia, która z kolei prowadzi aż do zmiany sposobu działania dodatkowo reagowania w naszym życiu. Przed Chrystusem nawrócenie oznaczało odrodzenie się aż do przestrzegania Prawa – powaga tego, co ono mówi, plus stanięcie do wnętrza posłuszeństwie pod niego. Ale Jezus, rozpoczynając swoją publiczną funkcjonowanie, powiedział: „Nawracajcie się a wierzcie w środku Ewangelię”. On sprawił, iż te duet aspekty – Prawo oraz credo – solidny się jednością, i nawrócenie miało odtąd świadczyć nie racja duża liczba zdanie ku tyłowi, tak jak pójście do przodu. Dobra Nowina jest czymś, w co wkraczamy wskroś wiarę. To wymowa głosili później apostołowie wewnątrz dniu zesłania Ducha Świętego: „Nawróćcie się – powiedział aż do nich Piotr – zaś niech ktokolwiek spośród was ochrzci się wewnątrz opinia Jezusa Chrystusa na absolucja grzechów waszych, oraz weźmiecie w darze Ducha Świętego” (Dz 2, 38). Co wówczas składa się na nasze nawrócenie? TRZY KROKI DO NAWRÓCENIA1. Przyjęcie zbawczej miłości Jezusa Chrystusa, przyjęcie decyzji o przyjęciu Go jako swojego Pana i życiu jako Jego uczeń. Jednocześnie jest to największe próba wolności, jaka jest nam dana. 2. Żal wewnątrz grzechy. Grzech to nieposłuszeństwo pod Boga, w związku spośród tym powinniśmy współczuć, jak go popełniamy. Jednak opłakiwanie spośród powodu grzechów to wciąż negacja logiczna nawrócenie – jest przedtem tylko biesiada życia, w którym negacja logiczna ma natychmiast potępienia. Nie chodzi wskutek tego o przeczucie smutku (samo wewnątrz sobie destrukcyjne), jakkolwiek o rozpacz, który prowadzi aż do przemiany serca. Spowiedź jest wyrazem nawrócenia oraz jest konieczna aż do tego, abyśmy mogli przywieść aż do porządku naszą relację z Bogiem, przeto ów sakrament jest na rzecz nas wielkim darem. Uczciwe przyznanie się dodatkowo wyznanie naszych grzechów rozpoczyna się od momentu pracy Ducha Świętego wewnątrz nas, który prowadzi aż do przyjęcia przebaczenia dodatkowo aż do przemiany naszego serca.Jednak wiele osób wyznaje non stop te same grzechy dodatkowo nie widzi żadnej poprawy. Wierzy, iż zostały im one przebaczone, niemniej jednak jest jakaś przegroda, która nie pozwala im zaakceptować mocy nawrócenia. A to naprowadza nas na trzeci wymiar nawrócenia.3. Uwolnienie od chwili zwodzenia. Częścią każdego grzechu jest zwodzenie, co Jezus potwierdził na krzyżu, mówiąc: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią”. Po ludzku wiemy dostatecznie do licha dodatkowo trochę, iżby zezwolić odpowiedzialność w ciągu wszelkie zło, jakie uczyniliśmy. Jednak nie jesteśmy do końca świadomi tego, co pociąga zbyt sobą polski grzech. Nie rozumiemy w pełni, jakim sposobem niezwykle obrażamy Boga, jakże ranimy samych siebie także na miarę nader szkodzimy innym. Gdybyśmy owo zobaczyli, o wiele mniej byśmy grzeszyli. A negacja logiczna widzimy, przeto że papa kłamstwa przyczynia się (pośrednio lub bez ogródek) aż do naszego grzechu. Zachęcam aż do wybitnie ważnej refleksji: w charakterze mydlenie oczu plus zwodzenie złego ducha działa do wnętrza moim życiu. Ta rozum jest bardzo istotna, ponieważ wystawienie pokus na światło Boże jest na rzecz nas drogą aż do wolności wewnątrz Chrystusie.NA WŁASNEJ SKÓRZE… 40 lat temu, wewnątrz 1970 r. sam doświadczyłem chrztu wewnątrz Duchu Świętym oraz spotkałem Jezusa. Zacząłem wówczas czytać Pismo św. natomiast kiedy przeczytałem Nowy Testament – uświadomiłem sobie, że wiele spośród niego nie rozumiem. W kto fortel ci wszyscy zasoby siły roboczej, o których jest dykcja w środku Ewangelii, byli uwalniani dzięki Jezusa spośród mocy złego ducha? Jednak był we mnie nuże Duch Święty, więc wiedziałem, że owo, co czytam, jest prawdą.Niedługo następnie przyjechał aż do mnie należący do mnie ziom, który był więc w seminarium, dodatkowo powiedział, iż w trakcie spotkania modlitewnego modlono się zbytnio niego również został uwolniony. Nie rozumiałem, co puder na myśli. Powiedział mi, że puder rzecz z masturbacją – wyznawał to, rozmawiał o tym problemie z kierownikiem duchowym, stosował się do wszystkich jego wskazówek, mimo to ciągle był zaręczony tym grzechem. Wtedy pomodlono się za niego natomiast… chwilowo jest wolny. To mnie zszokowało! Pomyślałem, że pod warunkiem to zgodność z rzeczywistością, owo wiele rzeczy w środku moim życiu wymaga takiej modlitwy, plus jest do tej pory co niemiara innych ludzi, którym można by do wnętrza ten strategia pomóc. I istotnie, metodą prób oraz błędów, zacząłem gonić ukochany ku uwolnieniu.Kilka lat po doświadczeniu chrztu wewnątrz Duchu Świętym odczułem, iż potrzebuję do tej pory więcej uzdrowienia. I ano, Bóg okazał mi łaskę także pewne osoby modliły się zbyt mnie, abym mógł doznać wewnętrznego uzdrowienia wewnątrz relacji z moim ojcem. Owoce tej modlitwy mnie zaskoczyły – zauważyłem, iż jest we mnie więcej odwagi, jak mówię do dużych grup ludzi. Nie byłem w tej chwili faktycznie zamknięty także skoncentrowany na sobie. Zrozumiałem później, iż Bóg ma koncepcja wobec naszego życia, natomiast taki pomysł ma plus szatan. To gorsza połowa chciał, abym żył połączony lękiem oraz w życiu negacja logiczna podjął tego, co przeznaczył mi Bóg. Dlatego doszedłem do wniosku, że potrzebuję uzdrowienia na głębszym poziomie a… uwolnienia. NIE TYLKO KRĘGOSŁUP Gdy do wnętrza 1985 r. pojechałem na konferencję – Pan zaczął drobić moje serce. Wiernie służyłem Panu, byłem liderem wspólnoty, robiłem całokształt, co do mnie należało, i postępowałem słusznie, toż… moje kier oziębło. Zawsze myślałem o sobie jako o synu marnotrawnym, który powrócił aż do domu Ojca, mimo to w tym miejscu Pan Bóg zaczął mi odkrywać także grzechy „starszego brata”. Bóg po kiedyś następujący skruszył moje silnik tudzież doprowadził mnie do łez. Dzięki tym doświadczeniom powstała moja pierwsza lektura – „Powrót starszego brata”, która mówi o grzechach serca, o osądzie, o krytyce plus poczuciu wyższości.Podczas konferencji spotkałem pewnego księdza, o którym wiedziałem, że modli się o uwolnienie. Pomyślałem sobie: A, co w ową stronę, pójdę do niego. Najbardziej skłonił mnie do tego cierpienie kręgosłupa, który cyklicznie dokuczał mi przed różnymi ważnymi wydarzeniami, stąd także tudzież wtedy.Gdy w trakcie tej modlitwy duszpasterz mnie zapytał, co mi się przydarzyło – odpowiedziałem spontanicznie, negacja logiczna w ten sposób duża liczba spośród głowy, co z serca, że wewnątrz pierwszej klasie zostałem zmyty przed całą klasą. Wtedy poprowadził nade mną modlitwę uwolnienia zaś wyrzeczenia się zła. Kiedy stanął wewnątrz autorytecie Jezusa, sprzeciwiając się szatanowi – poczułem, iż jest maleńko do wewnątrz mnie, co uważałem w ciągu odsetek siebie samego, tudzież aktualnie to ze mnie wychodzi! I niespodzianie stałem się wolny. Ksiądz nazwał to „ociupinę” odrzuceniem, zatem wyrzekłem się odrzucenia, a Pan mnie uwolnił. Zobaczyłem w takim przypadku, jak bardzo czynów w moim życiu było popełnionych spośród lęku przed odrzuceniem – gdy wiele zamknięcia się wewnątrz sobie, chronienia samego siebie, jakim sposobem wiele egoizmu... Myślę, że ten przykład pomoże nam zrozumieć, z jakiego powodu odłączenie od zwodzenia prowadzi nas do nawrócenia. To kłamstwa, do wnętrza które uwierzyliśmy także które nosimy w środku sobie –sprawiają, iż jesteśmy zamknięci i nie umiemy zaakceptować miłości Boga. Już samo poznanie tego, co jest wewnątrz naszym sercu – daje wolność. Czasem owo, co w środku sobie nosimy, wydaje się naszym przyjacielem. Niektórych rzeczy trzymamy się kurczowo, więc wyrzeczenie się ich może umieszczać w prasie się nam ryzykowne. Tak się do nich przyzwyczailiśmy, iż boimy się, jacy będziemy, kiedy odrzucimy owo wszystko. Dlatego musimy pytać Boga o rewelacja prawdy o nas – zaś prawdziwość wyzwala!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, że jeśli od czasu Ciebie odejdzie, owo byt lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — do wnętrza tylna część, do wnętrza bok, apiać do wnętrza część przednia — wzdłuż i wszerz jej wszystko dolega okrutnie. A przed chwilą Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz od nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz i mówisz: „Biegnijcie — Ja was nieść będę, Ja was powiodę, Ja was tam poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza przeznaczenie człowieka, jest błądzenie prowadzące aż do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili jako owce, ktoś spośród nas się obrócił pod adresem własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, do miasta zamieszkałego negacja logiczna znaleźli drogi. Cierpieli żądza i zamiłowanie także wygasało w nich życie” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako istota podatna na złudzenia, do wnętrza których potrafi otrzymać uparcie, aż aż do tragicznego finału. Podobnie wzorem jeden spośród bohaterów powieści Goldinga — osoba duchowna budujący tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera wewnątrz strachu, wiedząc, że budowa dachu nie ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: bastion wali się spośród hukiem, niszcząc Dom Boży plus okoliczne domy, i pan sam popada w obłęd.Grzech objawia się jako zawrotny pogoń do przepaści (w środku przekonaniu, że podążam aż do krainy szczęścia) czy też jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku człowiek łamie sobie kości. Iluzja szczęścia albowiem jest gdy kinematografia wyświetlany na ścianie. Gdy persona usiłuje wskoczyć w jego środek, wali głową w mur. Gdy lucyper stwarzał święty Antoniemu iluzje ponętnej kobiety do wnętrza jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, iż jest wciągany w środku grę pozorów, która ma poróżnić jego lojalność Bogu także odnieść zwycięstwo nieustępliwe zainteresowanie podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — istota ludzka pogrąża się w rozpaczy, osamotnieniu tudzież poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, że pościg wewnątrz tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na bezdroże:W nawróceniu pierwszą sprawą jest poklask własnego stanu. Człowiek potrafi latami przyciszać żałoba przeżytej katastrofy oraz zawiązywać sobie byt na dnie przepaści. Pomaga mu do wnętrza tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie czuć pogruchotanych kości. Te środki zaradcze w dalszym ciągu bardziej pustoszą eteryczny twór człowieka, zamieniając go wewnątrz snujące się widmo. Ich wieloraki menu sprowadza się aż do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od czasu jego własnego serca, oraz tym samym odkąd Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu dodatkowo jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących zaś pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza to poczucie słabości tudzież niemocy autentycznego powrotu aż do Boga. Lęk, iż nigdy nie uda mi się wtargnąć ogromnego dystansu, jaki wyznacza moje naprawdę dalekie odejście. Być przypadkiem owo właśnie praktyka stało się udziałem Judasza, który do wnętrza swoim osamotnieniu uznał, że nie istnieje poprzednio wybieg powrotu. Zbyt w oddali odszedłem, bym był do wnętrza stanie stwierdzić: cała z powrotem!Druga nastawienie to ogromne wrażenie winy, odbierające hobby do życia zaś estymacja do siebie. Człowiek racja niezmiernie koncentruje się na własnym upadku, iż jego mrok przysłania mu litość Boga.Czasem wewnątrz prawdziwym przeżyciu żalu za grzechy przeszkadza psychiczne wrażenie winy, w którym w środku środek uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, iż z powodu naszych pomyłek tudzież złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem egzystować taki patafian? Jak mogłem to uczynić? Jak mogłem owo zakomunikować?Trzecia postura owo pożądanie zrobienia gruntownego porządku do wnętrza swoim życiu moralnym natomiast religijnym oparta nierzadko na wierze, iż całokształt da się przepracować i uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie poza tym niejednokrotnie z lęku przed zatratą siebie do wnętrza grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być przypuszczalnie ta powierzchowność rodzi się spośród poczucia, że jeśli mam zasłużyć na Bożą eros, muszę dowieść się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest odrzut myślenia o nawróceniu jako drodze, na której aż do końca życia będzie się do wnętrza człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma albowiem takiego momentu, w środku którym moglibyśmy komunikować: — Dziękuję Ci, Boże, iż jestem tak bardzo doskonały. Przypowieść o celniku zaś faryzeuszu stanowi ostrzeżenie zanim postawą definitywnego zwycięzcy w środku duchowych bojach.Poszukajmy w środku słowie Bożym tropów wiodących do odkrycia Bożego pomysłu na do głębi przeżyte nawrócenie.Zachwyt, kto rodzi się wewnątrz duszy Augustyna, ma swoje źródło w odkryciu zasadniczego na rzecz chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi aż do grzesznika, tak aby odszpuntować mu oczy na jakość, w środku jakim się znajduje. Przychodzi, tak aby awansować go na własnych rękach spośród piekła, do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności niedaleko grzeszniku jest zlot z Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest niezmiernie mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — negacja logiczna kochanków, toż mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się jakże w środku zaklętym kręgu, kluczy po pustyni wewnątrz rozpaczliwym oczekiwaniu, iż tym co do jednego się uda, że znajdzie właściwego mężczyznę, korzenie, które ją napoi. Rozmowa spośród Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może wyjawić własne zagubienie, nie czując się pod tym potępioną. Droga przychodzi do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych momentalnie na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła skierować się aż do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą i życiem; oblekając się w konkret, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj dodatkowo szukaj kochany, abyś doszedł aż do prawdy dodatkowo życia”. Nie owo ci powiedziano. Wstań, leniwcze, wybieg sama do ciebie przyszła a śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię owszem obudziła! Wstań plus chodź!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, że jeśli od czasu Ciebie odejdzie, owo byt lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — do wnętrza tylna część, do wnętrza bok, apiać do wnętrza część przednia — wzdłuż i wszerz jej wszystko dolega okrutnie. A przed chwilą Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz od nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz i mówisz: „Biegnijcie — Ja was nieść będę, Ja was powiodę, Ja was tam poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza przeznaczenie człowieka, jest błądzenie prowadzące aż do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili jako owce, ktoś spośród nas się obrócił pod adresem własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, do miasta zamieszkałego negacja logiczna znaleźli drogi. Cierpieli żądza i zamiłowanie także wygasało w nich życie” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako istota podatna na złudzenia, do wnętrza których potrafi otrzymać uparcie, aż aż do tragicznego finału. Podobnie wzorem jeden spośród bohaterów powieści Goldinga — osoba duchowna budujący tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera wewnątrz strachu, wiedząc, że budowa dachu nie ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: bastion wali się spośród hukiem, niszcząc Dom Boży plus okoliczne domy, i pan sam popada w obłęd.Grzech objawia się jako zawrotny pogoń do przepaści (w środku przekonaniu, że podążam aż do krainy szczęścia) czy też jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku człowiek łamie sobie kości. Iluzja szczęścia albowiem jest gdy kinematografia wyświetlany na ścianie. Gdy persona usiłuje wskoczyć w jego środek, wali głową w mur. Gdy lucyper stwarzał święty Antoniemu iluzje ponętnej kobiety do wnętrza jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, iż jest wciągany w środku grę pozorów, która ma poróżnić jego lojalność Bogu także odnieść zwycięstwo nieustępliwe zainteresowanie podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — istota ludzka pogrąża się w rozpaczy, osamotnieniu tudzież poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, że pościg wewnątrz tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na bezdroże:W nawróceniu pierwszą sprawą jest poklask własnego stanu. Człowiek potrafi latami przyciszać żałoba przeżytej katastrofy oraz zawiązywać sobie byt na dnie przepaści. Pomaga mu do wnętrza tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie czuć pogruchotanych kości. Te środki zaradcze w dalszym ciągu bardziej pustoszą eteryczny twór człowieka, zamieniając go wewnątrz snujące się widmo. Ich wieloraki menu sprowadza się aż do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od czasu jego własnego serca, oraz tym samym odkąd Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu dodatkowo jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących zaś pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza to poczucie słabości tudzież niemocy autentycznego powrotu aż do Boga. Lęk, iż nigdy nie uda mi się wtargnąć ogromnego dystansu, jaki wyznacza moje naprawdę dalekie odejście. Być przypadkiem owo właśnie praktyka stało się udziałem Judasza, który do wnętrza swoim osamotnieniu uznał, że nie istnieje poprzednio wybieg powrotu. Zbyt w oddali odszedłem, bym był do wnętrza stanie stwierdzić: cała z powrotem!Druga nastawienie to ogromne wrażenie winy, odbierające hobby do życia zaś estymacja do siebie. Człowiek racja niezmiernie koncentruje się na własnym upadku, iż jego mrok przysłania mu litość Boga.Czasem wewnątrz prawdziwym przeżyciu żalu za grzechy przeszkadza psychiczne wrażenie winy, w którym w środku środek uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, iż z powodu naszych pomyłek tudzież złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem egzystować taki patafian? Jak mogłem to uczynić? Jak mogłem owo zakomunikować?Trzecia postura owo pożądanie zrobienia gruntownego porządku do wnętrza swoim życiu moralnym natomiast religijnym oparta nierzadko na wierze, iż całokształt da się przepracować i uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie poza tym niejednokrotnie z lęku przed zatratą siebie do wnętrza grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być przypuszczalnie ta powierzchowność rodzi się spośród poczucia, że jeśli mam zasłużyć na Bożą eros, muszę dowieść się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest odrzut myślenia o nawróceniu jako drodze, na której aż do końca życia będzie się do wnętrza człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma albowiem takiego momentu, w środku którym moglibyśmy komunikować: — Dziękuję Ci, Boże, iż jestem tak bardzo doskonały. Przypowieść o celniku zaś faryzeuszu stanowi ostrzeżenie zanim postawą definitywnego zwycięzcy w środku duchowych bojach.Poszukajmy w środku słowie Bożym tropów wiodących do odkrycia Bożego pomysłu na do głębi przeżyte nawrócenie.Zachwyt, kto rodzi się wewnątrz duszy Augustyna, ma swoje źródło w odkryciu zasadniczego na rzecz chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi aż do grzesznika, tak aby odszpuntować mu oczy na jakość, w środku jakim się znajduje. Przychodzi, tak aby awansować go na własnych rękach spośród piekła, do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności niedaleko grzeszniku jest zlot z Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest niezmiernie mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — negacja logiczna kochanków, toż mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się jakże w środku zaklętym kręgu, kluczy po pustyni wewnątrz rozpaczliwym oczekiwaniu, iż tym co do jednego się uda, że znajdzie właściwego mężczyznę, korzenie, które ją napoi. Rozmowa spośród Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może wyjawić własne zagubienie, nie czując się pod tym potępioną. Droga przychodzi do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych momentalnie na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła skierować się aż do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą i życiem; oblekając się w konkret, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj dodatkowo szukaj kochany, abyś doszedł aż do prawdy dodatkowo życia”. Nie owo ci powiedziano. Wstań, leniwcze, wybieg sama do ciebie przyszła a śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię owszem obudziła! Wstań plus chodź!
Komentarze
Prześlij komentarz